Uno

Odmiana domina klasycznego, której nauczył mnie starszy pan pochodzący z Tarnowa. Ponieważ Tarnów to ziemie dawnego zaboru austriackiego w czasie gry stosuje się ciekawy sposób układania kamieni na stole zwany austriackim. Cechą szczególną tej gry jest to, że zawsze zwycięzcą jest osoba, która pozbędzie się wszystkich swoich kamieni. W grze tej w przypadku gdy gracz nie ma kamienia, który może zgrać i talon jest pusty, musi on zabrać z jednej strony łańcucha taką ilość kamieni, która pozwoli mu dołożyć własny kamień. Nazwa tej gry wzięła się stąd, że grając w nią współcześnie dodaliśmy dodatkową zasadę. Według niej gracz kładąc przedostatni kamień informuje pozostałych, że pozostał mu tylko jeden kamień mówiąc: uno!. Jest to idealny wariant gry dla domina obrazkowego.

Cel: domino!
Liczba graczy: 2-6
Rozdanie: ilość kamieni = 9 – ilość graczy
Spinner: brak
Otwarcie: wychodzi gracz, który wygrał poprzednią partię, dowolnym kamieniem
Dobieranie: gracz dobiera tylko jeden kamień, który może od razu zgrać
Zasady gry:

• liczba oczek stykających się połówek kamieni musi być identyczna;
  przykład: [5|1][1|3][3|2]
• każdy gracz dokłada tylko jeden kamień w swojej kolejce
• jeżeli gracz nie ma kamienia, który może zgrać – dobiera z talonu
• jeżeli gracz nie ma kamienia, który może zgrać i talon jest pusty – gracz zabiera z jednej strony łańcucha taką ilość kamieni, która pozwala mu zgrać własny kamień
  przykład:
  gracz ma w ręku: [3|3]
  jedna z końcówek łańcucha wygląda tak: ….[5|1][1|3][3|2]
  gracz zabiera z łańcucha [3|2] i dokłada swój kamień [3|3]

Wygrana: wygrywa gracz, który jako pierwszy wyłożył wszystkie swoje kamienie na stół
Punktacja: zwycięzca otrzymuje jeden punkt i gra się do 10 punktów lub też zwycięzca otrzymuje sumę oczek z kamieni jakie pozostały w rękach jego przeciwników i rozgrywka toczy się do 250 punktów.

Austriackie układanie kamieni: układany je w ten sposób, że pasujące kostki dokłada się tak żeby stykały się dłuższymi bokami ale tylko na długości pasującej połówki czyli łańcuch tworzą dwa rzędy kamieni przesunięte względem siebie o połowę długości kamienia.

przykład: charakterystyczny sposób układania łańcucha przy grze w Uno