Ponura Olimpiada to dowód na to, że sport bez kibiców na żywo jest dziwny. Ale z drugie strony zajścia towarzyszące futbolowi? Do tegorocznego finału euro-miś-czostw harataczy w gałę funkcjonował mit o niezawodnym angielskim sposobie na hooligans. Kiedy w czasach Margaret Thatcher bezpardonowo i błyskawicznie zaczęto karać kibolskie wybryki, ludzie zaczęli się z tym liczyć. A … Czytaj dalej Galerya dominuje →

Gdyby Igrzyska Olimpijskie były imprezą dochodową to piłka nożna nie byłaby tam sportem drugiej świeżości. Bo dla kopaczy liczy się tylko szmal. Dlatego olimpijskie haratanie w gałę nie odpowiada swoim prestiżem Mundialom czy też Lidze Mistrzów i traktowany jest z przymrużeniem oka, więc poszczególne kraje wcale nie są reprezentowane przez najlepszych zawodników. Nie dziwił mnie … Czytaj dalej Ponure Igrzyska →

i znowu lot na wyspę szczęśliwą, i pokój numer 7, cykady, śniadania miszczów, pomidory "w oleju", wino z plastiku, ultra zimny browar pod plażowym parasolem, snurkowanie przy hipisowskiej miniplaży, a w telewizorni: haratanie w gałę... tylko Muza i ja zagubieni w tym wszystkim: zamiast zadominować na wyspie daliśmy się zdominować wyspie szczęśliwej; tydzień w pokoju … Czytaj dalej Zdominowani wyspą szczęśliwą →

Euro-miś-czostwa bez gospodarza to żywy dowód że kapitał nie ma narodowości. Bo haratanie w gałę to czysty biznes i coraz trudniej znaleźć w niej prawdziwe, nieskażone komerchą święto. Kibiców należy doić z kasy, ale nie za tylko za bilety, lecz należy im wskazywać przy okazji miś-czostw co mają "kupywać". Po chińsku także. I po co … Czytaj dalej Futbolowe dominowanie →

trzeba być szalonym żeby w czasie permanentnego turystycznego lockdowna wydać przewodnik turystyczny; jednak czytanie go w tym czasie to prawdziwe travelove porno; chociaż „osobisty przewodnik po Pradze“, który popełnił Mariusz Szczygieł nie jest typowym przewodnikiem bo autor dzieli się z nami miejscami intymnym, takimi z podróżniczej alkowy; ... więc i ja coś wyjawię - znam … Czytaj dalej Pewna knajpka →

„Nomadland“ to próba przyjrzenia się genezie nowo powstałego plemienia amerykańskich nomadów, którzy zamiast przejść na zasłużoną emeryturę, gdy po kryzysie w 2008 roku lub innych przypadków losowych, porzucają życiem klasy średniej, sprzedają zadłużone domy, kupują kamper i ruszają w drogę aby pracować sezonowo na kempingach, przy zbiorze buraków czy na magazynach Amazona. Przypomina to oczywiście … Czytaj dalej Kamperowe domino →

Skoro wszystkowiedzący rządzący zakazują turystki krajowej a jednocześnie pozwalają na zagraniczną więc na czas wielkanocnego lockdownu postanowiłem wybrać się w miejsce gdzie „czas zarazy" nie istnieje: nie obowiązują tam żadne obostrzenia, nie trzeba nosić maseczki ani utrzymywać dystansu a przyjechać może tam każdy, niezależnie od kraju zamieszkania. Najlepiej wybrać jakiś BAR; ponieważ wszyscy wybierają ZanziBAR … Czytaj dalej Basenowe domino w San EscoBar →

Ulica uważa, że garnitury noszą przede wszystkim krętacze: akwizytorzy i politycy. Dress code to już przeżytek! Coraz częściej firmy rezygnują lub łagodzą bardzo rygorystyczne zasady w ubiorze. Obecnie ubrania z dżinsu, wymyślone jako odzież robocza, są powszechnie wybierane również jako elementy stylizacji biurowej. A pandemia zmutowała tę zmianę radykalnie, gdyż większość pracowników umysłowych pracuje w … Czytaj dalej Koniec dominacji dress coda →

Świątynia Nieba (Tiāntán) została zbudowana w latach 1406-1420 jako cesarski kompleks budynków religijnych położonych w południowo-wschodniej części centralnego Pekinu. Corocznie cesarze z dynastii Ming i Qing odwiedzali go aby modlić się do Nieba o dobre zbiory. W 1918 roku świątynia została przekształcona w park i po raz pierwszy udostępniona dla zwiedzających. Świątynia Nieba jest właściwie … Czytaj dalej Domino na starej balustradzie →